مرا هرقدر ذوق رفتن و پرواز شاعر کرد           تو را اندیشه‌ات پیروز تاریخ معاصر کرد

میان آیـۀ والـفجـر یا بعـد از لـیالٍ عـشر           تو را باید کجا خواند و کجا بایست حاضر کرد؟!

تو را با کشتی نوح و تو را در نیل با موسی           تو را همپای ابراهیم می‌باید مجاور کرد

پیـمبر وار در اطراف تو پروانه پروانه           کلامت مردم این شهر را عمّار یاسر کرد

جوانها را مرامت کربلا در کربلا قـاسم           کهنسالان عاشق را حبیب بن مظاهر کرد

به راه افـتادی و با تو بیابانها خیابان شد           جهان را هر خیابان در مسیر نور عابر کرد

سـپاه فـیل آورده است دنیا و نمی‌فـهـمـد           ابابیل آنچه را با لشکر بی‌دین و کافر کرد

به تحریف تو در ذلت نشستند و نمی‌دانند           که عزّت را همین نام خمینی بود صادر کرد

زمان با من سر ناسازگاری داشت انگاری           مرا پابند دنیا و تو را مرغ مهاجـر کرد